Al enkele maanden doorkruist de Ommelander Mars het Groningerland. Met een blik op de kaart van onze provincie lijkt het erop dat dit ‘doorkruisen’ misschien wel heel letterlijk genomen moet worden. De Mars, waarmee – zoals bekend – gewaarschuwd wordt voor zeven plagen die Groningen zullen teisteren (en die onze provincie deels al kwellen), is begonnen rond Lauwersoog. Daarna ging het schuin naar het zuidoosten, naar Munnekemoer onder Ter Apel. Vervolgens liep de tocht naar het noordoosten, naar de Eemshaven. Vanuit daar is de Mars, met inmiddels zo’n tweeduizend deelnemers, richting het zuidwesten gegaan.
De groep bivakkeert nu alweer enkele weken op een stuk grasland tussen de A7 en de Haarsterweg in Marum. Onze krant berichtte daar gisteren nog over. Wie een stift pakt en lijnen trekt tussen de vier genoemde punten – van Lauwersoog naar Munnekemoer, dan naar de Eemshaven en vanuit daar naar Marum – die ziet dat er een groot kruis is gezet door het Groningerland.
Een groot kruis. Is dat toeval? Of is het bewust gecreëerde symboliek om de boodschap kracht bij te zetten? Of is het een voorbode van wat komen gaat, en is het einde der tijden echt nabij voor de Groningers?
Vorige week dinsdag berichtte onze krant dat relatief veel Groningers noodpakketten inslaan, waarbij als voornaamste reden niet de dreigingen op het wereldtoneel, maar de onrust in het thuistheater werd genoemd. In zoverre zijn de zeven plagen al een dagelijkse realiteit. Groningen bereidt zich voor op rampspoed. Zevenvoudig, als de boodschap van de Ommelander Mars juist is.
Het is gissen welke kant de beweging opgaat, wetende dat de leider van de groep, die zich Radboud noemt, tot nu toe weigert te praten over het precieze doel van de Mars. Dat Groningen zich heeft blootgesteld aan zeven plagen, lijkt nu wel duidelijk. Toch blijft hij lopen. Vele vragen dienen zich nu aan. Wie is Radboud? Hoe komt hij aan de kennis over de plagen? En, gesteld dat we ons daadwerkelijk moeten opmaken voor een zware tijd: kan Radboud zorgen voor verlossing?
Het is een cliché, maar daarom niet minder waar: de tijd zal het ons leren. Eens kijken we terug en is alles duidelijk. Tot het zover is, is onzekerheid helaas troef. Laten we naar elkaar omkijken en hopen op een goede afloop.
Loek Zuurman, hoofdredacteur van De Groninger Avondbode
